W zespole A. Frączka wykonano interesujące badania, dzięki którym m.in. okazało się, że osoby o silnym po­czuciu winy stymulowane bodźcami seksualnymi i agresywnymi odczuwały irytację i złość (natomiast osoby o niskim poczuciu winy odczuwały przyje­mne nieagresywne stany emocjonalne), to znaczy występowała u nich goto­wość emocjonalna do agresji — gotowość taka jest wyrazem zagrożenia ich norm przekonań wchodzących w skład struktury „ja” (Frączek A., Jaźwiński-Bu­czyńska M., Zakrzewski J., 1979, s. 114), jest wyrazem zagrożenia poczucia wła­snej wartości. Jest więc możliwa sytuacja, pozornie tylko paradoksalna, że broniąc własnych zagrożonych standardów normatywnych jednostka gotowa jest je złamać: „uważam, że agresja jest rzeczą złą, dlatego jestem oburzo­ny, gdy ją obserwuję; moje oburzenie i złość skłania mnie do tego, by ją zli­kwidować” (zniszczyć agresywne rysunki, uderzyć dziecko zachowujące się agresywnie, domagać się kary śmierci dla mordercy itp.).

Piotr Więcewski

Cześć, jestem Piotrek i od roku prowadzę różnego rodzaju strony i między innymi ten blog. Chciałbym, abyś dołączył do mnie w tej technicznej przygodzie i został na dłużej 🙂